Στα 40 χρόνια ζωής και δράσης της, που συμπληρώνονται τον ερχόμενο Ιούνη, είναι αφιερωμένη η ατζέντα της ΟΓΕ για το 2016. Καθώς η Ομοσπονδία, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της προετοιμάζουν την πολύμορφη δραστηριότητα που θα κορυφωθεί τους επόμενους μήνες, η ατζέντα αποτελεί χρήσιμο εργαλείο στην προσπάθεια αυτή. Με το πλούσιο υλικό που περιλαμβάνει, μπορεί να τροφοδοτήσει τις εκδηλώσεις, τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες, αλλά και τις αγωνιστικές παρεμβάσεις Συλλόγων και Ομάδων, αφού μέσα από τις επιμέρους θεματικές που αφορούν τη μητρότητα, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, συνοψίζει τις σημερινές διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας.
Σύντομη αναδρομή στις καταβολές και το χαρακτήρα της ΟΓΕ
Με μια σύντομη αναδρομή, η ατζέντα υπενθυμίζει τις ρίζες της ΟΓΕ στους αγώνες των γυναικών του λαού: «Η σπορά χιλιάδων αγωνιστριών ανθίζει στις γραμμές μας. Είμαστε δεμένες σε μια συνέχεια με τις γυναίκες που βίωσαν αλύγιστες τις εξορίες και τις φυλακές, τις αγωνίστριες του αντικατοχικού αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ που αντιτάχθηκε στη βρετανική - αμερικανική επέμβαση στην Ελλάδα, η οποία είχε στόχο να απομονώσει το λαό από τις κατακτήσεις που έφερνε ο δικός του αγώνας, ο αγώνας του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Κρατάμε τη σκυτάλη που παραλάβαμε από τις αγωνίστριες που είχαν τη δική τους συμβολή στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες στη χώρα μας, στον αντιδικτατορικό αγώνα, από τις εργάτριες της φάμπρικας και τις φασονίστριες, τις συνδικαλίστριες, τις γυναίκες του γραφείου, τις νοικοκυρές, τις άνεργες, τις γυναίκες των Γραμμάτων και των Τεχνών, τις φτωχές αγρότισσες, τις σπουδάστριες.
Ήταν οι γυναίκες που έσμιξαν πριν 40 χρόνια, στις 20 Ιούνη του 1976, μετά την 7χρονη δικτατορία, αποφασισμένες να μπουν μπροστά και να ανοίξουν δρόμους για την ισοτιμία και τα δικαιώματα των γυναικών του καθημερινού μόχθου, των γυναικών που εισπράττουν βάναυσα την εργασιακή εκμετάλλευση και τη φυλετική καταπίεση στην εκμεταλλευτική κοινωνία που ζούμε».
Δίπλα στην παρακαταθήκη των αγώνων του παρελθόντος, η ΟΓΕ επιδιώκει να φωτίσει την ανάγκη για συμμετοχή στην πάλη σήμερα και μέσα από τις γραμμές του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος: «Υπάρχει σήμερα γυναικεία ανισοτιμία; Μπορεί σήμερα οι γυναίκες να μη ζούμε όπως οι συναγωνίστριές μας τη δεκαετία του '50, του '60. Όμως, ας σκεφτούμε: Το γεγονός ότι άρθηκαν μια σειρά αναχρονιστικές αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας, σημαίνει ότι έχουμε ξεπεράσει την ανισότιμη θέση μας;
Την απάντηση τη δίνουν δεκάδες εργαζόμενες μητέρες που απολύονται μετά την άδεια μητρότητας, χιλιάδες νέες γυναίκες που εκβιάζονται να υπογράψουν δήλωση ότι δε θα δημιουργήσουν οικογένεια ως προϋπόθεση για να προσληφθούν. Ο λόγος είναι ότι η μητρότητα είναι "κόστος" για την εργοδοσία και το κράτος.
Το αποδεικνύει η ζωή των γυναικών από τις λαϊκές οικογένειες, που επιφορτίζονται με τη φροντίδα του ατομικού νοικοκυριού, των παιδιών, των ηλικιωμένων, ακόμα και από πολύ μικρή ηλικία, λόγω της απουσίας, υποβάθμισης κοινωνικών υποδομών για τη φροντίδα της οικογένειας και της αύξησης των πληρωμών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια.
Η ανισότιμη θέση της γυναίκας εκφράζεται σήμερα με τις διαφορές στους μισθούς, στα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα σε σχέση με τους άνδρες, με την πρωτιά των γυναικών στην ανεργία, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Πρόκειται για διακρίσεις που αυξάνουν τα κέρδη των βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, ξενοδόχων, τραπεζιτών, γενικά των επιχειρηματικών ομίλων».
Στο επίκεντρο η μητρότητα
Στο επίκεντρο της καθημερινής δράσης, η μητρότητα δεν θα μπορούσε να λείπει από τις σελίδες της ατζέντας : «Σήμερα μας λένε ότι είμαστε "ελεύθερες" να αποφασίσουμε πότε, πώς θα γίνουμε μητέρες», σημειώνει η ΟΓΕ και σχολιάζει: «"Ελευθερία" δεν είναι να σε αναγκάζει ο εργοδότης σου να υπογράφεις συμφωνητικό ότι δεν θα μείνεις έγκυος. "Ελευθερία" δεν είναι να απολύουν εγκύους ή να αναγκάζονται εργαζόμενες μητέρες να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους στην άδεια μητρότητας. "Ελευθερία" δεν είναι να μας δίνουν το επίδομα τοκετού αν γεννήσουμε σπίτι. "Ελευθερία" δεν είναι οι προτάσεις της "Apple", της "Google" προς τις εργαζόμενες να "βάλουν στο ψυγείο" τη δημιουργία οικογένειας, οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον κόσμο είτε με τις επεμβάσεις στείρωσης, είτε με τους περιορισμούς στο δικαίωμα των γυναικών απέναντι στην έκτρωση.
Τα δάκρυα που χύνονται για την υπογεννητικότητα στις μέρες μας είναι απλώς πρελούδια "οικογενειοκτόνων" και "παιδοκτόνων" πολιτικών.
Οι διεκδικήσεις της ΟΓΕ για την αναπαραγωγική υγεία των γυναικών, για τα δικαιώματα των εργαζόμενων μητέρων, για τα επιδόματα μητρότητας, για την Προσχολική Αγωγή, για τη μητέρα με ΑμεΑ, τη μετανάστρια μητέρα, την ενδοοικογενειακή βία βρίσκονται σε κάθε αγωνιστική μας πρωτοβουλία εδώ και 40 χρόνια».
Από το φασόν στα «πεντάμηνα» ανακύκλωσης της ανεργίας
Στις σελίδες της ατζέντας αποτυπώνεται η δράση της Ομοσπονδίας στις εργαζόμενες γυναίκες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση των γυναικών που δούλευαν φασόν: «Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, από την ίδρυσή της, εστίασε την προσοχή της στα καθημερινά προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών. Το φασόν -δουλειά με το κομμάτι στο σπίτι-αποτελεσματική μέθοδος απασχόλησης γυναικείου εργατικού δυναμικού με πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα εκμετάλλευσης από το "μειωμένο κόστος" για τον εργοδότη. Ήταν ολοφάνερο το γιατί. Οι εργοδότες δεν πλήρωναν τίποτα για εργαλεία, μισθούς, ασφαλίσεις. Αύξαναν τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις φασονίστριες και τις εργάτριες, αποδυναμώνοντας το εργατικό κίνημα και χρησιμοποιώντας τις γυναίκες που δούλευαν με το κομμάτι σαν απεργοσπαστικό μηχανισμό».
Η ατζέντα δίνει μια εικόνα για τα προβλήματα των γυναικών και για την προσπάθεια της ΟΓΕ να τα αναδείξει: «Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας επανειλημμένα κατήγγειλε τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες του φασόν που ξαναγύριζαν τη γυναίκα στο σπίτι, στην απομόνωση, στη σιωπή. Απλωσε το χέρι σε αυτές τις γυναίκες, τους άνοιξε τον ορίζοντα των δικαιωμάτων τους που είχαν σχέση με τις αποδοχές, την Ασφάλιση, τη σύνταξη, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και που θυσιάζονταν στο βωμό των υπερκερδών του επιχειρηματία».
Από τότε μέχρι σήμερα, η διαδρομή που έχει διαγραφεί είναι αυτή που «από το φασόν» φτάνει στα «πεντάμηνα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας» και σε άλλες μορφές «ευέλικτης» εργασίας των γυναικών, καταγγέλλει η ΟΓΕ και καλεί τις γυναίκες να παλέψουν για τα δικαιώματά τους: «Δε συμβιβαζόμαστε με το μοίρασμα του 8ωρου ανάμεσα στους νέους και στις νέες στα 4ωρα, την εποχική δουλειά, τα πεντάμηνα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, τις συμβάσεις μιας μέρας ή τις συμβάσεις έργου. Αυτή είναι η σύγχρονη μισθωτή σκλαβιά, για γυναίκες και άνδρες, η σύγχρονη ανισοτιμία της γυναίκας, που τη σπρώχνει στην "ισότητα" στα πιο υποβαθμισμένα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα σε σχέση με τον άνδρα».
